Op de luchthaven worden we opgepikt door Eurocampers. We hebben voor de eerste drie dagen een auto geboekt om het noorden van Auckland te ontdekken. Nadien zullen we deze omruilen tegen een campervan om mee verder te trekken door de rest van Nieuw-Zeeland. Auckland is het grootste en dichtstbevolkte gebied van Nieuw-Zeeland. Omdat we maar drie dagen hebben, zullen we de stad later op onze reis nog bezoeken en rijden we nu meteen door richting Cape Reigna.
De eerste plaats die we tegenkomen op onze weg is Whangarei. Deze stad staat bekend voor zijn waterval, Abbey grotten, de ‘Whangarei Heads’ en ‘Mount Parahaki’. We hebben niet veel tijd dus kiezen voor de waterval en de ‘Heads’ natuurwandeling. Dit is toch wel een leuke eerste kennismaking met de fauna en flora die Nieuw-Zeeland te bieden heeft.
Russel is een kleine, maar romantische plek in het Noordereiland. Veel gezellige cafés en restaurants die uitzicht geven op een van de uithoeken van de bekende ‘Bay of Islands’. Dit is een 16km brede baai.
Russel is historisch belangrijk voor Nieuw-Zeeland omdat het de allereerste Europese nederzetting was, de eerste hoofdstad. De stad ligt beschut in de ‘Bay of islands’ en is daarom ook een geschikte zeehaven die wordt omgeven door baaien en stranden.
Even wat bijtanken en een koffie halen, Kaitaia gebruiken we als tussenstop!
Vooraleer je Cape Reigna bereikt, rijd je eerst langs ‘Ninety Mile Beach’. Dit wordt de roadtrip van je leven! Met de ruiten omlaag, het dak open, de zon die schemert en meezing klassiekers op de achtergrond rijd je zoals in alle mogelijke Hollywood films! Ninety Mile Beach, met zijn 56 mile (exact 90 kilometer) is het langste uitgestrekte zandstrand van Nieuw-Zeeland.
Een niet te missen activiteit onderweg is sandboarding! We gaan even terug naar onze kindertijd en glijden tegen topsnelheid met een board de hoge woestijnduinen naar beneden. Een helse ervaring!
Cape Reigna staat bekend als de meest noordwestelijke tip van het Noordereiland. Na kilometers lang door ongerepte landschappen te rijden, kom ja aan bij de vuurtoren van Cape Reigna. Eenmaal je daar staat lijkt het wel alsof je op het einde van de wereld uitkijkt. Het geeft je een eindeloos uitzicht over de zee en op de ‘Three Kings Islands’. Het meest spectaculaire dat je hier mag verwachten is de overgang van de Tasman zee in de Grote Oceaan! Volgens de legende bevindt zich hier ook de poort naar Raroheenga, ofwel Reigna, de onderwereld. Hier moet je gewoon geweest zijn! Een van onze topplaatsen op het Noordereiland.
Mensen aanspreken op straat heeft zoal zijn voordelen! De nacht voordat we onze campervan oppikken krijgen we de kans om bij Alex te slapen. Een echte kiwi die in zijn tuin tenten met bedden zet voor backpackers! Hij is ook te vinden op Couchsurfing. Samen met een andere Zweedse toerist proeven we zijn wortelsoep en kijken gezellig een film. Ondertussen vertelt hij ook hoe we beste onze route in het Noorden verder plannen. Heel handig dus.
We rijden terug naar het centraal gelegen Auckland en wisselen onze auto om in een ‘2 budgy sleeper campervan’! Nu kan het echte kampeerleven van start gaan.
Niet meer dan een tussenstop.
Coromandel is een schiereiland in het Noorden van Nieuw-Zeeland. Het gebied is vooral bezaaid met regenwoud, bossen en heuvels. De meest aangewezen activiteit op Tripadvisor luidt: “Driving Creek railway”. We rijden naar dit oude stationnetje en genieten van een rit op een handgemaakte trein. Dit ingenieus stukje vernuft werd maar door één enkele man gemaakt, namelijk Barry Brickell. Hij heeft de sporen aangelegd tot op de top van zijn heuvelbos. We zoeken woorden om onze ervaring te beschrijven maar komen toch steeds bij hetzelfde uit: adembenemend groene natuur!
Om van het westen naar het oosten te rijden moet je kiezen tussen twee wegen: de normale autostrade of de ‘309 road’. De laatste is een geestige route waarop bergen, watervallen en wilde varkens je pad kruiden. Een smalle stenen weg met verschillende toeristische trekpleisters. Eenvoudige keuze!
Een van de meest gekende attracties is ‘Hot water beach’. In de verte zien we verschillende mensen samen troepen dus nemen we een kijkje. We hebben precies iets over het hoofd gezien… Jong tot oud loopt hier rond met een schup. Alle mensen proberen hun eigen put te graven voor een lekker warm badje. Het water met een temperatuur rond de 60 graden komt uit het zand naar boven geborreld. Iedereen ligt in zijn soepje van eigen nat, tot als de zee bij vloed het strand weer helemaal proper maakt voor de nieuwe toeristen.
Op een paar minuten van ‘Hot Water Beach’ ligt de ‘Cathedral Cove’. Deze kan je alleen bereiken te voet, per kajak of per boot. Het is volgens velen een van de must see’s in Noord Nieuw-Zeeland. Niet alleen het gat in de rots, maar ook de weg er naartoe spreekt boekdelen.
Een droom komt uit: we stoppen onderweg en slaan tien avocado’s aan de haak voor drie euro! Smullen maar!
Rotorua staat bekend om zijn vulkanisch landschap. Het ligt in een gebied met veel geothermische activiteit van vulkanische oorsprong. Er zijn dan ook ettelijke spa’s met warmwater zwembaden, die gebruik maken van het hete water dat zomaar door hun tuin stroomt. Deze kans laten we niet liggen en we schaffen ons een Spa-ticket aan!
Een van de meest indrukwekkende natuurverschijnselen is te vinden in Wai-O-Tapu. Daar ligt het geothermische wonderland, dat wel eens ‘heilige waters’ wordt genoemd. Het gebied is letterlijk overdekt met ingevallen kraters, koude en kokende modderpoelen en kleurrijk water. De variëteit aan deze kleuren is allemaal natuurlijk en komt van de verscheidene mineralen zoals ijzer en sulfer. Het resultaat is een fenomenaal kleurenpallet in de groene natuur. We vinden dit absoluut een aanrader zeker omdat overal in Nieuw-Zeeland bepaalde vulkanen mee de geschiedenis bepaalden. Zie hieronder de impressionante foto’s!
Een van de betere uitvindingen van Nieuw-Zeeland is de supersnelle jetboat. Het is een leuke, maar veilige adrenaline kick! De gele ‘Rapids Jetboat’ neemt ons 35 minuten, op topsnelheid, mee op de Waikato rivier. De jetboat racet langs warmwaterbronnen, helder wild water en door een inheems bos. Hij maakt verschillende 180 graden stops waardoor je net niet overkop lijkt te gaan. Zo zien we ook enkele filmlocaties van The Hobbit, Yogi Bear en Mr Pip. Een weliswaar dure, maar onvergetelijke activiteit in Taupo! De Waikota rivier, die je ook een eindje verder kan bezichtigen, is de langste rivier van Nieuw-Zeeland die uitmondt in het Taupo meer. Als je daar invalt verdrink je gegarandeerd. De stroom van de rivier gaat immens hard.
Iedereen kent hem wel: ‘De Lord of The Rings’. De meeste locaties waar deze film werd opgenomen liggen in Nieuw-Zeeland. in het nationale park van Tongariro bevindt zich de berg Ngauruhoe, misschien beter gekend als Mount Doom van Lord of The Rings. Een hiking rond de berg en langs de blauwe meren duurt al gauw zes uur. We spreken dan over de kortste route. Wie ervoor kiest om, op eigen risico, de Mount Doom nog eens op te klimmen mag drie uur bij rekenen. We vertrekken rond de middag voor een korte, rustige wandeling richting Tongariro. Een fles water en enkele koekjes zullen wel volstaan klinkt het. Op een bepaald punt staat er wel een pijltje naar Mount Doom, enkel een pad ontbreekt. We spreken wandelaars aan die geradbraakt terugkeren van de piek. Allemaal zeggen ze hetzelfde: ‘Extremely rough, but it was worth it, the view is amazing’. Ons water is bijna op, de koekjes zijn al in onze buik en onze kledij is alles behalve aangepast aan sneeuw of andere weersomstandigheden dan de zon. Esther zit het hierdoor niet meteen zitten, maar Jakke houdt voet bij stuk en wil toch de uitdaging aan gaan! Dit betekent dat we net voor het donker terug aan onze auto zouden zijn, als alles goed gaat… We zijn natuurlijk de laatste die vertrekken en het is een helse tocht. Bij elke stap schuif je een halve meter terug naar beneden omdat het ten eerste enorm stijl is en het droge weer de ondergrond los heeft gemaakt. We zoeken een weg langs grote rotsen en trekken onszelf omhoog. Wanneer we bijna de top bereiken moeten we eerst nog een stukje door de sneeuw. Gelukkig slaagt het weer niet om en blijft de zon schijnen. Eens vanboven aangekomen drinken we onze laatste druppel water op en krijgen de kans om in de krater te kijken. We dachten dat de beklimming moeilijk was, maar de afdaling is gewoon levensgevaarlijk. Er zijn nergens tekens of je de juiste richting uitgaat en alle mensen zijn ondertussen verdwenen. We schuiven, we vallen, we vloeken en dat terwijl we de zon zien ondergaan. De enige manier om dan toch heelhuids beneden te geraken is door onszelf te laten glijden in de losse steenmassa. We hebben echt afgezien, schrammen zijn niet uitgebleven, maar het cliché luidt: het was het waard.
Wellington is de hoofdstad en wordt ook wel de ‘Windy city’ genoemd en dit is zeker geen understatement. Onze campervan ging zoals de Marie Louise.
