Madagaskar is uniek, zoveel is duidelijk. Het voelt niet echt als Afrika, evenmin als Azië. 5% van alle dier- en plantensoorten worden hier namelijk teruggevonden. De Maki ofwel Lemuur is zonder twijfel het pronkdier van het eiland. Ook de opmerkelijke natuurlandschappen zijn uitzonderlijk. Slechts een paar plaatsen op aarde bieden zo’n intense fauna en flora. Het eiland krijgt dus niet voor niets de bijnaam ‘Het rode eiland’. Madagaskar is zo immens dat we verbouwereerd zijn door het diverse klimaat. De gevoelstemperaturen zijn op veel plaatsen anders. Een brede waaier aan voorziene kledij is bij deze onze eerste tip! Met haar eindeloze landschappen, diersoorten, mensen en natuur lijkt Madagaskar meer dan één reis tegelijk. Hier volgt de samenvatting van een onvergetelijke reis met twee van onze beste vrienden.
Twee weken binnenland
Wij kiezen ervoor om eerst twee weken rond te trekken door het Oosten en het Westen van Madagaskar, om nadien naar het noorden door te gaan voor een week eilandhopping. De laatste week eilandhopping plannen we op eigen houtje, zonder gids. Het hoofdeiland Nosy Be en de omliggende eilanden zijn al meer toeristisch, dus daar is backpacken wel mogelijk.
2 juni is het dan zover: we vertrekken op reis naar één van onze droombestemmingen Madagaskar! Onze reis start op de luchthaven van de hoofdstad Antananarivo. Net voor de laatste controle wordt al snel duidelijk hoe corrupt dit land wel niet is. De politieagent vraagt Jakke meteen stiekem om wat geld, gewoon zonder reden. Uiteraard weigeren we dat en stellen we ons vragen. Nadien antwoordt hij niet meer en laat hij ons toch gewoon door. Vanop een afstand zien we het plakkaatje ‘Esther’ al zwieren. Onze gids, chauffeur en enkele van hun vrienden staan ons op te wachten. Spannend! Meteen raden de mannen ons aan om al ons geld om te wisselen in de lokale munt Ariary, omdat het in de rest van het land vrij moeilijk is om geld te wisselen of af te halen. We wisselen een enorme hoeveelheid bankbiljetten euro’s om in de lokale munt Ariary. Om je een idee te geven (900 euro = 1.120.000 Ariary). Aan de hoeveelheid biljetten die wij in het begin op zak hadden, kon het wel eens lijken alsof we miljonair waren. Het voelde toch wat vreemd in zo een arm land.
De hoofdstad Antananarivo lijkt op het eerste zicht niet meer dan een drukke, rommelige stad met een wirwar aan kronkelende steegjes en winkels tussen meren met ontelbaar veel volk. Onze eerste indruk kan je best omschrijven als ‘gechoqueerd’ door het beeld van deze stad’. Maar als we dan doorrijden naar het centrum van de stad, komen we terecht in een aangename buurt met een deftig hotel. Het paleis van de president staat in de hoofdstad en is niet ver van dit hotel. Ons eerste avondmaal was er al meteen een om door te vertellen: Wout bestelt rognons sauté, wat kalfsniertjes zijn. Iets wat hij dus niet lust, even balen!
ACCOMODATIETIP: Hotel Niaouly
TIP: kijk waar je loopt. Een gewaarschuwd man is er twee waard. In Madagaskar kakken ze gewoon langs de weg of random op de grond. Laura zal de volgende keer dus beter kijken waar ze loopt… (lacht)
EEN WEETJE VOOR DE VOETBALFANATEN: Vroeger werden tweelingen in Madagaskar niet aanvaard en zelfs verstoten. Tweelingen worden namelijk als ongeluk beschouwd omdat de vrouw twee kinderen borstvoeding moet geven en hier snel ziek van kan worden. Je mocht als ouder slechts één van de twee kinderen houden. De voormalig assistent voetbalcoach van de Rode Duivels, Thierry Henry, ZOU als tweejarig kind meegenomen zijn uit Madagaskar door een Frans koppel. Zelf ontkent hij blijkbaar alles. Zijn bloedfamilie in Madagaskar weet dat het de waarheid is, maar zij zoeken geen contact met hem op omdat het dan anders lijkt dat ze willen profiteren van zijn rijkdom. Als een familie nu een tweeling krijgt in Madagaskar en beslist om beide kinderen te houden, moet de familie zich afzonderen. Of je kan één van beide kinderen afstaan en laten opvoeden door iemand anders en van zodra het kind groot is mag het dan terugkomen.
ACCOMMODATIETIP: Hôtel Bougainvilliers (gewoon bellen want dit hotel staat niet op booking of heeft geen website)
s’ Avonds is het zover, op zoek naar de beruchte baobabbomen! Langs de zandweg tussen Morondava en Tsiribihina ligt de Avenue of the Baobabs, de pronkboom van Madagaskar. Maar liefst zeven van de acht baobabsoorten op aarde groeien enkel op dit eiland. Het is als een levend postkaartje, adembenemend mooi en vooral speciaal. De baobabbomen zijn een groep speciale bomen, waarvan sommigen tot 800 jaar oud zijn. De baobabbomen worden gekenmerkt door een brede stam met korte en dikke takken bovenop. Het lijken wel bomen die ondersteboven werden geplant. De korst van de bomen wordt bovendien gebruikt om huizen van te maken. Sommige hebben zelfs een naam gekregen van de lokale bevolking en zijn dus heilig, dit zie je als de boom ingepakt is met een rood lint. Zo hebben er toch enkele bij ons de revue gepasseerd! Je kan hier unieke foto’s maken bij zonsondergang.
s’ Avonds genieten wij nog van een lekker stuk gebakken vis in de warme straatjes van Morondava!
TIP: Maak een wandeling op de beruchte baobablaan bij de vooravond, wanneer het vuurrood en nachtblauw kleurt. Met zonsondergang wandel je best een stuk rechts van de laan af, zodat je de bekende foto met de rode gloed van de baobabbomen kunt maken. Je zal ongetwijfeld enkele fotografen en chinezen al zien afwijken van de laan… Dat is dus met een goede reden. Na meerdere zinloze pogingen, hadden wij nipt op tijd door dat de rode gloed dus van een andere kant kwam. Al lopend naar rechts konden we nog nét een glimp opvangen van de laatste zonsondergang op de baobabbomen! Magnifique!
TIP: Best uitkijken waar je klimt en loopt, het zijn echt smalle scheuren en vlijmscherpe spleten.
WIST-JE-DATJE: Dikke mensen kunnen en mogen deze toer niet doen omdat het een stevige tocht is met veel kruipen en door zeer smalle gangen.
WIST-JE-DATJE: De witte bomen in de Tsjingy noemen ze vazaha, wat dus blanke betekent.
OPGEPAST SLANGENGEVAAR IN DIT HOTEL: Dit is er toch weer eentje om door te vertellen. In het midden van de nacht wordt Laura, zoals wel vaker, wakker om naar het toilet te gaan. Zonder licht stapt ze blindelings naar het toilet. Tot ze plots een vreemde geur ruikt én iets glibberig voelt onder haar voeten… (Laura haar reukvermogen is trouwens fenomenaal sterk). Ze schijnt met het licht van haar telefoon naar beneden en wat blijkt… ZE STAAT OP EEN SLANG!!! In alle paniek roept de bewaker van het hotel die uiteindelijk de slang naar buiten brengt. Er zijn weinig tot geen giftige slangen in Madagaskar, en uiteindelijk is dit verhaal ook goed afgelopen. Er bleef alleen een helse stinkende geur achter. Wie met vragen zit rond slangenangst kan Laura altijd contacteren.
Cultuurweetje: In Madagaskar hebben ze het ritueel om elke drie tot vijf jaar de dode familieleden op te graven, ermee te dansen en nadien in een nieuwe lijkwade te wikkelen. De familieleden en dorpelingen worden dan uitgenodigd voor een groot feestmaal, waar er gedanst wordt en rum gedronken wordt. Het feest kan tot een week duren. Dit ritueel verschilt wel van regio tot regio. In het Zuiden, waar de mensen over het algemeen armer zijn, halen ze de ingewanden uit het lichaam en hangen ze vervolgens het lichaam op aan het dak van een huis van een van de familieleden. In de rest van het land wordt er een benefiet georganiseerd als de mensen niet genoeg geld hebben voor een feest.
Een etentje bij de lokale bevolking kan toch niet ontbreken op zo’n avontuurlijke reis hé. Frank en Boris nodigen ons uit bij hun thuis voor een lokaal Malagassich dinner. Laura en ik helpen de vrouw van Boris met het maken van onder andere samosa. Dit zijn de bekende bladerdeeg driehoekjes met vlees en groentjes in. Nadien wassen we nog een rauwe kip die zopas geslacht werd… Ja, in Madagaskar eten ze de poten, ingewanden en eigenlijk alles op van een kip. Ook van een gebakken visje eten ze de kop op. Wederom een nieuwe ervaring…
De keuken is trouwens miniem én lopend water of een douche hebben ze niet. Ze wassen zich in de rivier. Veel hygiëne is er ook niet. Dat hebben onze darmen later weer mogen voelen 😉 ’s Avonds werd er nog een taart voorzien want twee van hun drie kinderen waren jarig geweest. We eten samen in de living, waar de kinderen nadien zullen slapen op een mat. Er zijn slechts twee kamers. In de ene kamer slapen Boris en zijn vrouw en in de andere kamer slaapt Frank met nog twee broers van de vrouw van Boris. Daarom moeten de kinderen dus in de living slapen.
Het lokaal eten was heel erg lekker maar is ons toch niet goed bekomen.
Het nationale park Ankarafantsika bestaat uit een mozaïek van savanne, droge bossen tot een soort van krater dat ontstaan is door erosie. Ankarafantsika heeft ook tal van meren die de habitat vormen voor diersoorten zoals krokodillen en tropische watervogels. Het meer over het hotel was prachtig, maar verboden om tot aan de rand te komen aangezien er krokodillen zitten. Volgens onze gids zouden hier al toeristen gestorven zijn… Maar alles wat Franky boy zegt is toch soms met een korrel zout te nemen.
Na een helse nacht bezoeken wij in de voormiddag het park op zoek naar speciale gecko’s en lemuren. Nadien wandelen we een stuk door de warme savanne om een van de bekendere kraters van Madagaskar te bezichtigen. Deze kraters is begonnen met een kleine put, maar door regenerosie uitgegroeid tot een gigantische krater met zeer speciale vormen. De erosie heeft veel mineralen blootgelegd waaronder ijzer, calcium en sulfaat die dus zorgen voor de verschillende rotskleuren.
